พุทธวจนสำหรับผู้ป่วย ๒

พระไตรปิฎก ฉบับบาลีสยามรัฐ (ภาษาไทย) เล่มที่ ๒๒

พระสุตตันตปิฎก เล่มที่ ๑๔ อังคุตตรนิกาย ปัญจก-ฉักกนิบาต

หน้าที่ ๑๒๙/๔๐๗   ข้อที่ ๑๒๒

 ๒. สติปัฏฐานสูตร
    [๑๒๒] ดูกรภิกษุทั้งหลาย ภิกษุหรือภิกษุณีรูปใดรูปหนึ่ง  ย่อมเจริญทำให้มากซึ่ง
ธรรม ๕ ประการ เธอพึงหวังได้ผล ๒ อย่าง อย่างใดอย่างหนึ่ง คืออรหัตผลในปัจจุบัน
หรือเมื่อยังมีความยึดถือเหลืออยู่ เป็นพระอนาคามี 

ธรรม๕ ประการเป็นไฉน คือ ภิกษุในธรรมวินัยนี้ เป็นผู้มีสติอันเข้าไปตั้งไว้ด้วยดีเฉพาะตน

เพื่อปัญญาอันให้หยั่งถึงความตั้งขึ้นและดับไปแห่งธรรมทั้งหลาย ๑

ย่อมพิจารณาเห็นว่าไม่งามในกาย ๑ 

มีความสำคัญว่าเป็นของปฏิกูล

ในอาหาร ๑

มีความสำคัญว่าไม่น่ายินดีในโลกทั้งปวง ๑ 

พิจารณาเห็นว่าไม่เที่ยงในสังขารทั้งปวง๑ 

มีมรณสัญญาปรากฏขึ้นด้วยดี ณ ภายใน ๑ 

ดูกรภิกษุทั้งหลาย ภิกษุหรือภิกษุณีรูปใดรูปหนึ่ง

ย่อมเจริญ ทำให้มากซึ่งธรรม ๕ ประการนี้แล เธอพึงหวังได้ผล ๒ อย่างอย่างใดอย่างหนึ่ง คือ  อรหัตผลในปัจจุบัน หรือเมื่อยังมีความยึดถือเหลืออยู่ เป็นพระอนาคามี ฯ


จบสูตรที่ ๒

ที่มา. http://etipitaka.com/readlanguage=thai&number=129&volume=22